Protezy kończyn dolnych

Powrót do pełnej sprawności jest możliwy!  

Utrata nogi, bez względu na stopień ujęcia, jest olbrzymim problemem i wpływa na drastyczne obniżenie komfortu życia. W praktyce często oznacza to uzależnienie się od pomocy innych, ograniczenie aktywności, rezygnację z uprawiania sportu, podróżowania, spotkań towarzyskich. Tak być wcale nie musi! Prawidłowo dobrana proteza kończyny dolnej pozwala wrócić do niemal pełnej sprawności i cieszyć się życiem tak samo, jak przed operacją. Na czym dokładnie polega protetyka kończyn dolnych? O czym musisz wiedzieć zanim udasz się na konsultację ze specjalistą? Zapraszamy do lektury naszego poradnika.

Dobór protezy zależy od wielu czynników

Zacznijmy od podkreślenia bardzo istotnej kwestii: nie ma czegoś takiego, jak uniwersalna proteza kończyny dolnej. Dobiera się ją w zależności od stopnia ujęcia nogi, predyspozycji fizycznych pacjenta, jego możliwości finansowych oraz planów co do dalszego życia. Zupełnie inne rozwiązania wchodzą w grę w przypadku osób, które np. chcą uprawiać sport czy pozostać bardzo aktywne. To wszystko wpływa na dobór metody wykonania protezy i użytych materiałów.

Spotkanie z lekarzem

Pierwszym krokiem do uzyskania protezy kończyny dolnej jest oczywiście wizyta w placówce specjalizującej się w protetyce. U nas pacjenci mogą skorzystać z bezpłatnych konsultacji. Wstępnie ocenia się stan kikuta i przedstawia dostępne rozwiązania, dopasowane do możliwości fizycznych i finansowych pacjenta.

Bardzo ważne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu z pacjentem. Wyspecjalizowani pracownicy zadają pytania, które pozwalają zakwalifikować osobę po amputacji kończyny do jednej z czterech grup aktywności:

  • Aktywność niska – są to osoby rzadko wychodzące z domu, ewentualnie korzystające z krótkich spacerów,
  • Aktywność średnia – pacjenci poruszający się na otwartym terenie, dobrze radzący sobie z typowymi przeszkodami, jak krawężniki czy schody,
  • Aktywność wysoka – osoby niemające żadnych problemów z poruszaniem się na zewnątrz i pokonywaniem różnych przeszkód, w tym stromych wzniesień. Zwykle mówimy tutaj o pacjentach aktywnych zawodowo,
  • Aktywność bardzo wysoka – są to pacjenci uprawiający sport częściej niż trzy razy w tygodniu, jeżdżący na nartach, uprawiający skoki spadochronowe, dźwigający ciężary, mający wymagającą pracę.

Po zakwalifikowaniu pacjenta do konkretnej grupy aktywności można wybrać metodę produkcji odpowiedniej protezy, która będzie spełniać oczekiwania jej przyszłego właściciela.